هرروزی که میاد یک شروع جدید داره و یک پایان...گاهی انقدر بهت خوش میگذره که شب موقع خواب وقتی خاطرات اون روزتو مرور میکنی خنده از لبات محو نمیشه و گاهی یه روزه مثل روزای دیگه...خیلی عادی خیلی معمولی...گاهی هم انقدر حس میکنی بده که از شدت بدی به سختی سرت ر رو بالشتت میزاری و یا حتی ممکنه به خاطرافکار و احساسات مشوشت نتونی راحت بخوابی...البته که من برای همه و خودم شبایی رو آرزو میکنم که پر از خوشی و رضایت و لبخند باشه اما هممون میدونیم همیشه اینطوری نیست....
بگذریم امروز برای من یک روز عادیه مثل روزای دیگه شاید چون حال دلم و افکارم و نتونستم به سمت مثبتای زندگی هدایت کنم و شاید خیلی چیزای دیگه...
پشت سیستم سرکارم نشستم و یاد وبلاگ قدیمی و خاک خوردم افتادم...که یک زمانی مایه ی آرامشم بود و حتی نوشتن حالمو بهتر میکرد اما الان با وجود تلگرام و اینستا فکر نمیکنم دیگه کسی به شدت گذشته حال دلنوشته نوشتن رو داشته باشه...
راستی واقعا برای اینکه حال دلمون خوب باشه چیکار میتونیم بکنیم؟
تهیه و تولید فیلم و انیمیشن دو بعدی، موشن گرافیک، شبیه سازی های سه بعدی، موشن استوری و...
و تبادل لینک رایگان
در شرکت فیلم و انیمیشن سازی زاگرس فیلم
از سایت ما دیدن فرمایید:
http://www.xagrosfilm.ir
سلام بزرگوار
من هم با شما در مورد شبکه های اجتماعی موافقم. همه آین شبکه ها به نوعی ما رو از تولید محتوا تنبل کردند. شبکه های اجتماعی مثل تلگرام شبکه نیستند. یک تلویزیون یک طرفه هستند. یک نفر محتوا کپی میکنه و ما فقط می خونیم. حق اعتراض یا نظر دادن هم نداریم. حتی نمی تونیم پسند کنیم یا خیر.
نوشتن خیلی خوب بود. فکر آدم رو آروم می کرد. ذهن رو سامان میداد.
بزرگوار، بنویسید.
اما من هم جزء همین ملتم. ملتی که حال مطالعه نداره. حال نوشتن نداره.
پس ضمانتی برای خونده شدن نوشته ها وجود نداره.
من هم از نوشتن کرخت شدم.
فکر زیاد می کنم. ولی سعی میکنم اونها رو ننویسم. سعی می کنم، فکرک رو روی چیزی متمرکز نکنم. چون اگر متمرکز کنم ذهنم ول نمی کنه.
نتیجه ای که برای خودم حاصل شده اینه که، نباید فکر کنم.
شاد و پیروز باشید.